“De Bron”
 
Ik weet het nog zo goed, het moment dat ik weer terugkwam in Beek. Het voelde als thuiskomen. Weer terug daar waar ik geboren ben in 1965, waar ik vertrok toen ik zes jaar was en waar ik weer terugkeerde met mijn gezin. Terug naar de bron, terug naar de plek waar ik mij thuis voel.
 
De jaren verstreken. Ik werd omarmd door de Beekse bevolking. Het was net of ik nooit weg was geweest. Het verenigingsleven, met de voetbal en de carnaval, was een aantal jaren een passie waar ik met een goed gevoel op terugkijk. 
 
Ik was weer thuis, in mijn ogen bij "de bron", maar was dit wel zo? Jaren later kwam ik tot de conclusie dat de bron voor mij iets heel anders betekende. 
 
Ik werkte 34 jaar als doktersassistente. Met alle liefde zorgde ik voor de patiënten, maar het beroep veranderde voor mij. Het contact met de patiënten werd steeds minder. De administratie werd belangrijker dan het contact. Het contact met de patiënten miste ik. Ik besloot mijn vertrouwde beroep los te laten en ik ging de opleiding volgen tot uitvaartbegeleidster. In 2015 liet ik mijn bedrijf inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Uitvaartbegeleiding Sterrenregen was een feit. Het was tijd voor een nieuw avontuur. 
 
Het was heel fijn om de eerste families in Beek te begeleiden. Families hadden vertrouwen in mij als uitvaartbegeleidster en dat voelde heel bijzonder. Vooral omdat ik toch jaren de bron achter mij had gelaten. De jaren verstreken en mijn mooie beroep gaf mij dankbaarheid en vertrouwen voor de toekomst. Steeds meer families wisten mij te vinden. Ik ervaarde samen met hen momenten van intens verdriet, maar ik voelde vooral de liefde bij veel families. We deelden samen prachtige herinneringen, we verzorgden hun dierbare met alle liefde en tederheid en vol liefde werd de rouwkaart gemaakt. Zorgvuldig koos men hiervoor afbeeldingen die belangrijk waren voor de overledene. De allerkleinsten binnen de families sloot ik ook in mijn hart. Zij plaatsten hun handjes met verf op de kist,  schilderden de vlinders waarmee we uiteindelijk de kist afsloten of zij maakte herinneringsdoosjes waarin kleine herinneringen van hun papa, mama, opa of oma gestopt werden. De liefde was zo puur en zo voelbaar. 
 
Uiteindelijk komt dan de dag van de uitvaart. Prachtige herinneringen werden gedeeld. Wederom vanuit die puurheid, zonder maskers en vaak vol liefde. Dit kwam bij mij binnen. Meerdere malen moest ik een traantje wegvegen. Gewoon omdat deze liefde mij zo enorm raakte. Steeds meer kwam ik tot de conclusie dat de liefde niet stopt waar het leven eindigt. De liefde blijft bij ons, voor altijd. Deze liefde is voor mij de bron, daar waar het om draait in het leven. 
 
Inmiddels bestaat Uitvaartbegeleiding Sterrenregen ruim zes jaar. Vanuit mijn hart en in alle rust wil ik er voor jullie zijn. Ik weet dat bij veel families de liefde zover weg lijkt, maar ik heb er vertrouwen in dat ieder mens deze liefde in zich heeft. 
 
Deze liefde, de bron, is en blijft er voor altijd, zoals ik al zo vaak zag in mijn prachtige beroep. 
Lieve groet, 
 
Sebyl